“Ben veya Kendim” Hapishanesi

Kendi üzerimize çalışmak yada çalışmamak, şuurla yaptığımız bir seçimdir. (Özellikle bu yazıyı okuyorsanız). Bugün dünya nüfusunun % 99’u kendi üzerine çalışmamayı tercih etmiştir. Bir çoğu da bilinçsiz olarak bu tercihi yapmıştır. 

Başta ebeveynler olmak üzere, içine doğduğumuz çevre ve kültür devam eden süreçte de eğitim sistemi bizi bu tercihi bilinçli halde yapamayacak kadar şekillendirir.

Özellikle bu yazıyı okuyorsanız kısmını parantez içine aldım çünkü bu yazıyla karşılaştıysanız ve sonraki süreçte ben hayatı nasıl gördüysem öyle devam ettireceğim diyorsanız bu şuurla yapılmış bir tercihtir. Zaman ilerledikçe ve teknoloji geliştikçe modern insan, konforunu arttırmış ve arttırdığı konforu ile kendisine “Ben veya Kendim” hapishanesi oluşturmuştur.

İnsan, bir olduğunu kabullenir. Şuurlu ve farkındalıklı olarak kendini tahayyül eder. Bu yüzden doğrudur, haklıdır ve bilir. Ötekiler ise şuurlu ve farkındalıklı değildir. Öteki yanlıştır, bilmiyordur ve haksızdır. 

Oysa olan ise kabullenmediğimiz çokluk olduğumuz fikridir. Gurdjieff’in bir sözü var. 

“İnsanın en büyük yanılgısı, parçayı bütün zannetmesi ve onada -Ben veya Kendim- demesidir” der. 

Mesela bir kişi ben asla, kesinlikle yalan söylemem der fakat uygun şartlar ve ortam oluştuğunda 5 dakika sonra çok rahatlıkla yalan söyleyebilir. Yine başka bir sözünde “Ben demek yalan söylemektir” der Gurdjieff. 

Kendi üzerimizde çalışmadığımızda, kendimizi sınanmadığımız günahın masumu ilan ederiz. Sağı solu suçlar, şikayet odaklı esaret içinde bir yaşam süreriz. Matrix 1 filminin son sahnesiyle yazımı bitirmek isterim. 

“Bundan sonra ne olacağı bizim seçimimize bağlı”